φίλοκρος

-ον, Α

(δωρ. τ.) αυτός που αγαπά την Ἄκρα*, την Αφροδίτη όπως αυτή χαρακτηρίζεται σε μια σικελική επιγραφή.

[ΕΤΥΜΟΛ. Δωρ. τ. ενός αμάρτυρου τ. *φίλακρος < φιλ(ο)-* + Ἄκρα, προσωνυμία τής Αφροδίτης].